Table of Contents Table of Contents
Previous Page  113 / 336 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 113 / 336 Next Page

113

ә?» Қысылып, қызарақтап қалды. «Мен... әншейін... нетіп...

жөн сұрайын деп... байқамай...» – «Жә, міңгірлеме! – Шыдай

алмай, шарт кеттім. Мүсәпірсіген еркектен безетінім бар. – Ағаң

кім? Білсек, жөнін сілтейік». «Сандырақман деген кісі. Осы

подъезде тұрады». Бұндай көршіні басымды қанша қатырсам

да есіме түсіре алмай-ақ қойғаным. Абырой болғанда, осы

кезде балбырай бусанып әйекем шыға қалсын. Есіктің ұзақ

шарылының арты жақсы болмайтынын білгендіктен әрі

дүбірлетіп келген кім екендігін білуге әуестеніп тез шыққан

болу керек. «Сандырақман деген көршіні білесің бе?»

«Сандырақман, Сандырақман...» – деп ол да сандырақтап

кетті. Қожалағымнан өзім жаман ұялдым. «Сен былай... түр-

түсін сипатташы. Күнде көріп жүрген көршілер ғой, еске

түсер. Осы үйде он шақты қазақ тұрады», – дедім сосын. «Ұзын

бойлы, толықша келген кісі». «Әйелі татар ма?» – деп әйекем

алға түсті. «Жоқ, қазақ». Сәлшегінген әйекем тағы сүйреңдеді.

«Қызыл «Жигулиі» бар ма?» «Жоқ, қара жаяу». Енді әйекем

төпей бергенді мақұл көрді. «Қара сұр, ұйғыр сияқты емес

пе?» «Атай көрмеңіз, жалпақ бет сары». «Төрт баласы бар ма?»

«Жеңгеміз мүсінім бұзылады деп екеуден кейін тоқтаған».

«Әйелінің құлағы мүкістеу ме?» «Құдай сақтасын, о кісі жеті

түнде көршісінің үйіндегі қыбыр-жыбырға дейін естіп, мәз

болып күліп отырады». Осы жерге келгенде біз де рахаттана

күліп алдық. Артынша, жоқ табылмағаны есіне түсіп,

әйекем тағы іздеу салды: «Былтыр жазда баласын сүндетке

отырғызған жоқ па? Есік алдына ошақ қазып, той жасамап па

еді?» «Жоқ, баласын ауылда отырғызған?» «Сотталып келген

бе?» «Астапыралла, о не дегеніңіз. Қой аузынан шөп алмайтын

момын кісі». Қап, мынаның қорлығын-ай! Күйіп-пісіп

отырғанымда, қожалағым жол сілтеді: «Ағай аздап, нелеу...

басында шашы аздау... былай». Қолымен ишара жасағанынан

түсіндім – ағасы таз екен. Оны қайдан білейін? Елдің төбе ша­

шын түгендеп жүр дейсің бе? Дағдарып отыр едім, әйекем сыл­

қылдапкүлді:«Анатазкісіме?Сүйдемейсіңбебағанадан.Осын­

да, қарсы есік; жетпісте тұрады.» Табылғанына қуансам да,

әйекеме алара қарап қойдым – күлгеніне жыным келді. Тазды

тайғаққа теңеп, табалаған емеспін туғалы. Жалпы, адамның он

8-0047